Εργαζόμενοι στο Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα βρίσκονται στα ίδια χαρακώματα. Στο στόχαστρο του κεφαλαίου οι απολαβές, τα εργατικά κεκτημένα αλλά και τα Συνδικάτα.

Η αλήθεια είναι ότι πέτυχαν να στρέψουν όλη την κοινωνία εναντίον των δημοσίων υπάλληλών. Πέτυχαν να σχηματίσουν την εντύπωση ότι για όλα φταίει ο εργαζόμενος στο δημόσιο και ότι μόνον αυτός πρέπει να πληρώσει. Έχουν συνεργαστεί άψογα, οικονομικοί παράγοντες και συγκεκριμένοι πολιτικοί με συγκεκριμένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, με αποτέλεσμα σήμερα να ακούμε καθημερινά εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα να «κατηγορούν» τους εργαζόμενους στο δημόσιο για υψηλές τάχα αμοιβές αλλά και για τις καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Φταίνε για το δημόσιο χρέος αλλά και για την κάθοδο της Τρόικας οι δημόσιοι Υπάλληλοι και καλά να τους κάνουν που θα τους κόψουν και πάλι μισθούς, που θα τους αλλάξουν τις συντάξεις και θα τους βάλουν και άλλες εισφορές. Και αλίμονο στη συντεχνία των Δημοσιών Υπαλλήλων, και κυρίως των εκπαιδευτικών, που θα τολμήσει να εξαγγείλει απεργίες ή άλλες κινητοποιήσεις. Μόλις συμβεί αυτό, τότε τα παπαγαλάκια του κεφαλαίου - γνωστοί δημοσιογράφοι σε αστικά ΜΜΕ, ξεκινούν οργανωμένα τον γνωστό πόλεμο.

Δηλητηρίασαν την κοινή γνώμη με παραπλανητικά δημοσιεύματα με ένα και μόνον στόχο, να στρέψουν τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα εναντίον των εργαζομένων στον κρατικό τομέα, έτσι ώστε να αποπροσανατολίσουν το λαό από τους πραγματικούς ενόχους της οικονομικής κρίσης. Επιδιώκουν, με απλά λόγια, τη διαίρεση των εργαζομένων έτσι ώστε να μην είναι σε θέση αυτή την κρίσιμη χρονική στιγμή να αντιμετωπίσουν ενωμένοι την επίθεση των αστών. Την ίδια ώρα οι Τράπεζες εξακολουθούν να παραμένουν στο απυρόβλητο.

Ας ξυπνήσει επιτέλους ο κάθε εργαζόμενος και ας αντιληφθεί, προτού είναι αργά, το άσχημο παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες του. Δεν υπάρχει περίπτωση, ούτε μία στο εκατομμύριο, οι όποιες αποκοπές στο δημόσιο να μην φορτωθούν στις πλάτες των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Δεν υπάρχει περίπτωση, η απώλεια εργατικών δικαιωμάτων στο δημόσιο να μην αποτελέσει προηγούμενο για τον ιδιωτικό τομέα. Ο δημόσιος τομέας αποτελεί τον πυρήνα, είναι η βάση, βάση της οποίας προσφέρονται οι όροι εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Οι εργοδότες τρίβουν τα χέρια τους κάθε φορά που οι όροι εργοδότησης στο δημόσιο αλλάζουν προς το χειρότερο, γιατί πολύ απλά βρίσκουν την αφορμή να μειώσουν και αυτοί το μισθολόγιο των εργαζομένων τους. Αν δεν δοθεί 13ος , αν δεν δοθεί ΑΤΑ στο δημόσιο, δεν θα δώσουν ούτε αυτοί. Αν υπάρξουν αποκοπές μισθών στο δημόσιο, αυτοί θα απολύσουν κόσμο. Και μετά θα έχουν και το θράσος να μιλήσουν για την αύξηση της ανεργίας και τις ανησυχητικές διαστάσεις που έχει πάρει.

Λένε συνεχώς για το χάσμα που υπάρχει μεταξύ των απολαβών των υπαλλήλων του δημοσίου και των απολαβών των υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα. Η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχει μεγάλο χάσμα σε κάποια επαγγέλματα. Ποιος όμως ευθύνεται γι αυτό;. Ευθύνονται οι κρατικοί υπάλληλοι, οι οποίοι μετά από αγώνες δεκαετιών έχουν εξασφαλίσει μιαν αξιοπρεπή αμοιβή και σωστές συνθήκες εργασίας ή ευθύνονται οι εργοδότες οι οποίοι στο βωμό του υπερκέρδους έδιναν τόσα χρόνια στους εργαζομένους τους μισθούς προηγούμενων δεκαετιών και ζητούσαν από αυτούς να εργάζονται πέραν των 40 ωρών εβδομαδιαίως; Γιατί δηλαδή ζητούν να μειωθούν οι απολαβές στο δημόσιο και να αυξηθούν οι ώρες εργασίας και δεν αυξάνουν οι ίδιοι τις απολαβές των ιδιωτικών υπαλλήλων και να βελτιώσουν τις συνθήκες εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, έτσι ώστε να εξαφανιστεί αυτό το χάσμα; Την απάντηση τη βρίσκουμε εύκολα στα υπερκέρδη που σημείωναν οι περισσότερες εργοδότες τα προηγούμενα χρόνια αλλά και στον πλούτο που έχει συγκεντρωθεί στα χέρια τους.

Δεν είναι εξάλλου καθόλου τυχαίο που εδώ και χρόνια οι εργοδότες δεν αποδέχονται την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων για νέες προσλήψεις και θέτουν συνεχώς υπό αμφισβήτηση τις υφιστάμενες συμβάσεις, απαγορεύοντας ταυτόχρονα και την οργάνωση των εργαζομένων σε συντεχνίες στις εταιρείες τους. Θέλουν τον εργαζόμενο να είναι σκλάβος τους, χωρίς φωνή και χωρίς τη δύναμη να διεκδικήσει οργανωμένα τα δικαιώματά του. Στη βάση αυτού, επιχειρούν να πλήξουν και τα Συνδικάτα του Δημοσίου. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε διαβάσει μικροπολιτικά σχόλια αλλά και άρθρα - αναλύσεις των δημοσιογράφων - εκπροσώπων του κεφαλαίου – περί διακυβέρνηση του τόπου από τον Γλαύκο Χατζηπέτρου και την παρέα του ή για «ανεύθυνη» στάση των ηγεσιών των Εκπαιδευτικών Οργανώσεων. Έχουν βάλει στο στόχαστρο και τις Συντεχνίες, προσπαθώντας μέσω της απαξίωσης των όποιων αποφάσεων των Συντεχνιών να τις καταργήσουν, έτσι ώστε να υποτάξουν ολοκληρωτικά τους εργαζόμενους.

Ξεκάθαρα, λοιπόν, δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφορά μεταξύ των εργαζόμενων, είτε στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα, αλλά οι αστοί κεφαλαιοκράτες – μαζί τους και οι δημοσιογράφοι που τους υποστηρίζουν και τους εξυπηρετούν - προσπαθούν σκόπιμα να δημιουργήσουν ψεύτικα διλλήματα και κάλπικες διαφορές μεταξύ των εργαζομένων, με στόχο να δημιουργήσουν τη διχόνοια και να πλήξουν τα συμφέροντα τωνεργαζομένων. Και είναι ολοφάνερο ότι αυτό που φοβούνται πιο πολύ είναι το ενιαίο μέτωπο των εργαζομένων. Μόνον με ενιαίο ισχυρό μέτωπο εργαζομένων μπορεί να αναχαιτιστεί η επίθεση του κεφαλαίου. Όλοι μαζί μπορούμε να αντισταθούμε σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές που απειλούν κατακτήσεις δεκαετιών και επιχειρούν να μειώσουν το βιοτικό επίπεδο του λαού.

Απόστολος Σκουρουπάτης

Πρόεδρος ΠΟΕΔ Λευκωσίας

Στέλεχος Προοδευτικής Κίνησης Δασκάλων και Νηπιαγωγών