Για την ΑΤΑ

Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ

απόσπασμα από κείμενο εργασίας του Ηλία Ιωακείμογλου, Ιούλης 2008

ολόκληρο το κείμενο εδώ

http://www.inek.org.cy/images/attachments//I-epikeirotita-tis-ATA_01-2008.pdf

...Στην πραγματικότητα, όμως, το εύρημα του κ. Πασιαρδή (δηλαδή ότι ο μέσος όρος αύξησης των μισθών μεταξύ 1997 και 2003 για τις τρεις κατηγορίες εργαζομένων που προστατεύονται λίγο, μέτρια ή πολύ από την ΑΤΑ, ήταν ο ίδιος), αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι η ΑΤΑ προστατεύει μεν όσους ωφελούνται άμεσα από αυτήν, εμμέσως δε, προστατεύει και τις υπόλοιπες κατηγορίες εργαζομένων. Αυτό συμβαίνει διότι οι αυξήσεις που δίδονται με την ΑΤΑ αποτελούν σημείο αναφοράς για τις αυξήσεις που δίδονται σε όλους τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα μέσω ενός άτυπου μηχανισμού επέκτασης. Επίσης, η ΑΤΑ διαμορφώνει για τους εργαζόμενους που καλύπτει ένα ορισμένο ύψος μισθού που αποτελεί μισθό αναφοράς για τους υπόλοιπους εργαζόμενους.

Παρόλα αυτά, η προστασία της ΑΤΑ είναι άνιση για όσους ωφελούνται από αυτήν άμεσα έναντι όσων ωφελούνται έμμεσα (μέσω των μηχανισμών επέκτασης) και για τον λόγο αυτό η πιθανότητα να είναι κάποιος χαμηλόμισθος ή καλύτερα αμειβόμενος εξαρτάται σημαντικά από το ενδεχόμενο να προστατεύεται από την ΑΤΑ. Αντί να αναγνώσει αυτό το απλό γεγονός ο κ. Πασιαρδής στο επόμενο εύρημά του, που είναι ότι υπάρχει μια ισχυρή θετική συσχέτιση μεταξύ του ύψους του μισθού και της προστασίας από την ΑΤΑ, συμπεραίνει ότι «η ΑΤΑ προστατεύει τους υψηλόμισθους». Παραθέτει εν συνεχεία τις ποσοτικές αποδείξεις ότι οι χαμηλόμισθοι πλήττονται περισσότερο από τον πληθωρισμό.

Όπερ έδει δείξαι: η ΑΤΑ προστατεύει τους «προνομιούχους υψηλόμι-

σθους» και αδικεί τους χαμηλόμισθους.

Η τακτική της εμμέσου προσεγγίσεως που ακολουθούν οι πολέμιοι της ΑΤΑ στην Κύπρο συνίσταται στην ηθική απονομιμοποίηση του θεσμού μεταξύ εκείνων που δεν ωφελούνται ή δεν ωφελούνται επαρκώς από αυτόν ώστε να στραφούν εναντίον των «υψηλόμισθων» και των «προνομιούχων» εργαζομένων. Όταν κάποιος διαπιστώνει, όπως ο κ. Πασιαρδής, ότι η ΑΤΑ ωφελεί αυ-

τούς που καλύπτονται από τον θεσμό και όχι αυτούς που δεν καλύπτονται, λογικά μπορεί να φθάσει σε δύο εναλλακτικές λύσεις: ή να καταργηθεί η ΑΤΑ ή να επεκταθεί σε όλους τους εργαζόμενους ώστε να προστατεύονται εξίσου. Για να επιλέξει μία εκ των δύο παραπάνω λύσεων, πρέπει να απευθυνθεί στο ταξικό του κριτήριο –και αυτό όντως κάνει ο καθένας....