Εξ Αφορμής: Υποχρέωση της
Πολιτείας η Νομική ρύθμιση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων
Οι
επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και του αντιλαϊκού μνημονίου που υπέγραψε η
κυβέρνηση Αναστασιάδη με το Eurogroup είχαν καταλυτικές συνέπειες στην
απασχόλησης και τις εργασιακές σχέσεις στην Κύπρο.
Σε χρόνο ρεκόρ η επίσημη ανεργία σκαρφάλωσε περίπου στο 17% και αν ληφθεί υπόψη η μαζική μετανάστευση, κυρίως των νέων μας, τότε ξεπερνά ίσως και το 20%.
Η εργοδοσία αισθανόμενη την πλεονεκτική θέση στην οποία βρέθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη, εκμεταλλεύτηκε και συνεχίζει να εκμεταλλεύεται τη μαζική ανεργία και να την χρησιμοποιεί σαν μοχλό πίεσης στους μισθούς και τα ωφελήματα των εργαζομένων και ταυτόχρονα προσπαθεί να παραγκωνίσει το Συνδικαλιστικό Κίνημα και να παραβιάζει θεσμούς και πρακτικές που αποτελούν τη βάση του συστήματος των ελεύθερων Συλλογικών διαπραγματεύσεων του συμφωνημένου συστήματος καθορισμού των μισθών και των ωφελημάτων των εργαζομένων.
Το σύστημα των «ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων» έδινε την ευχέρεια στα μέρη (εργοδοσία και εργαζόμενους) να συμφωνούν απευθείας τους όρους εργοδότησης και άφηνε ένα μικρό μέρος στην Εργατική Νομοθεσία, η οποία κυρίως ρυθμίζει κάποια μίνιμουμ όπως την κοινωνική ασφάλιση, την ετήσια άδεια (μίνιμουμ), την προειδοποίηση για τερματισμό της απασχόλησης και τις αποζημιώσεις σε περίπτωση παράνομης απόλυσης ή πλεονασμού.
Το σύστημα αυτό, που είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιων τριβών και εμπειριών και που σε μεγάλο βαθμό και κατά γενική ομολογία πέτυχε και πρόσφερε πολλά στην εργατική ειρήνη και την οικονομική ανάπτυξη του τόπου μας, βασίζεται στον αλληλοσεβασμό, το σεβασμό των βασικών αρχών και στην ισοτιμία και το ισοζύγιο δυνάμεων της εργοδοσίας και της εργασίας.
Όλα αυτά με την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης και την μαζική ανεργία έχουν ανατραπεί με βίαιο τρόπο σε βάρος της εργασίας.
Η εργοδοσία, χωρίς δισταγμό, προχώρησε ακόμα και σε τομείς που δεν πλήγηκαν από την κρίση, όπως η Ξενοδοχειακή Βιομηχανία, σε εκβιασμούς και μονομερείς ενέργειες παραβιάζοντας Συλλογικές Συμβάσεις, Νομοθεσίες και πρακτικές, επιβάλλοντας συνθήκες και όρους απασχόλησης απαράδεκτους και αναχρονιστικούς.
Η έλλειψη προστασίας των εργαζομένων, είτε νομικώς είτε μέσα από τους θεσμούς είναι πέραν από εμφανής ενώ η κατάσταση στην εργασία χαρακτηρίζεται από την αυθαιρεσία και την ασυδοσία.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η προστασία των εργαζομένων αποκτά ιδιαίτερη σημασία και η ευθύνη της Πολιτείας, πέραν των συνεχών προσπαθειών του Συνδικαλιστικού Κινήματος για προστασία του δικαιώματος των εργαζομένων, είναι κεφαλαιώδους σημασίας.
Είναι για αυτό το λόγο που με συγκεκριμένες εισηγήσεις μας πιέζεται η κυβέρνηση στην προώθηση τέτοιων μέτρων προστασίας των εργαζομένων με νομικές ρυθμίσεις.
Μας λυπεί η έλλειψη ενδιαφέροντος από πλευράς του Υπουργείου Εργασίας και της κυβέρνησης για λήψη τέτοιων μέτρων και η ταύτισή τους με τις θέσεις της εργοδοσίας ενάντια στη νομική ρύθμιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Η απόσυρση του Νομοσχεδίου που κατέθεσε η κυβέρνηση Χριστόφια για επέκταση της ισχύος των Συλλογικών Συμβάσεων με διάταγμα του εκάστοτε Υπουργού Εργασίας ήταν ένα πλήγμα για τους εργαζόμενους. Το Συνδικαλιστικό Κίνημα όμως δεν καταθέτει τα όπλα, θα αγωνιστεί με κάθε τρόπο για την κατοχύρωση βασικών δικαιωμάτων των εργαζομένων με Νομικές ρυθμίσεις.
Ήδη, στη Ξενοδοχειακή Βιομηχανία και τις κατασκευές έχουν υποβληθεί και συζητούνται συγκεκριμένες προτάσεις. Είναι υποχρέωση της κυβέρνησης, αν πραγματικά νοιάζεται για τους εργαζόμενους να τις προωθήσει. Εμείς θα επιμείνουμε μέχρι τέλους.
Σε χρόνο ρεκόρ η επίσημη ανεργία σκαρφάλωσε περίπου στο 17% και αν ληφθεί υπόψη η μαζική μετανάστευση, κυρίως των νέων μας, τότε ξεπερνά ίσως και το 20%.
Η εργοδοσία αισθανόμενη την πλεονεκτική θέση στην οποία βρέθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη, εκμεταλλεύτηκε και συνεχίζει να εκμεταλλεύεται τη μαζική ανεργία και να την χρησιμοποιεί σαν μοχλό πίεσης στους μισθούς και τα ωφελήματα των εργαζομένων και ταυτόχρονα προσπαθεί να παραγκωνίσει το Συνδικαλιστικό Κίνημα και να παραβιάζει θεσμούς και πρακτικές που αποτελούν τη βάση του συστήματος των ελεύθερων Συλλογικών διαπραγματεύσεων του συμφωνημένου συστήματος καθορισμού των μισθών και των ωφελημάτων των εργαζομένων.
Το σύστημα των «ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων» έδινε την ευχέρεια στα μέρη (εργοδοσία και εργαζόμενους) να συμφωνούν απευθείας τους όρους εργοδότησης και άφηνε ένα μικρό μέρος στην Εργατική Νομοθεσία, η οποία κυρίως ρυθμίζει κάποια μίνιμουμ όπως την κοινωνική ασφάλιση, την ετήσια άδεια (μίνιμουμ), την προειδοποίηση για τερματισμό της απασχόλησης και τις αποζημιώσεις σε περίπτωση παράνομης απόλυσης ή πλεονασμού.
Το σύστημα αυτό, που είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιων τριβών και εμπειριών και που σε μεγάλο βαθμό και κατά γενική ομολογία πέτυχε και πρόσφερε πολλά στην εργατική ειρήνη και την οικονομική ανάπτυξη του τόπου μας, βασίζεται στον αλληλοσεβασμό, το σεβασμό των βασικών αρχών και στην ισοτιμία και το ισοζύγιο δυνάμεων της εργοδοσίας και της εργασίας.
Όλα αυτά με την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης και την μαζική ανεργία έχουν ανατραπεί με βίαιο τρόπο σε βάρος της εργασίας.
Η εργοδοσία, χωρίς δισταγμό, προχώρησε ακόμα και σε τομείς που δεν πλήγηκαν από την κρίση, όπως η Ξενοδοχειακή Βιομηχανία, σε εκβιασμούς και μονομερείς ενέργειες παραβιάζοντας Συλλογικές Συμβάσεις, Νομοθεσίες και πρακτικές, επιβάλλοντας συνθήκες και όρους απασχόλησης απαράδεκτους και αναχρονιστικούς.
Η έλλειψη προστασίας των εργαζομένων, είτε νομικώς είτε μέσα από τους θεσμούς είναι πέραν από εμφανής ενώ η κατάσταση στην εργασία χαρακτηρίζεται από την αυθαιρεσία και την ασυδοσία.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η προστασία των εργαζομένων αποκτά ιδιαίτερη σημασία και η ευθύνη της Πολιτείας, πέραν των συνεχών προσπαθειών του Συνδικαλιστικού Κινήματος για προστασία του δικαιώματος των εργαζομένων, είναι κεφαλαιώδους σημασίας.
Είναι για αυτό το λόγο που με συγκεκριμένες εισηγήσεις μας πιέζεται η κυβέρνηση στην προώθηση τέτοιων μέτρων προστασίας των εργαζομένων με νομικές ρυθμίσεις.
Μας λυπεί η έλλειψη ενδιαφέροντος από πλευράς του Υπουργείου Εργασίας και της κυβέρνησης για λήψη τέτοιων μέτρων και η ταύτισή τους με τις θέσεις της εργοδοσίας ενάντια στη νομική ρύθμιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Η απόσυρση του Νομοσχεδίου που κατέθεσε η κυβέρνηση Χριστόφια για επέκταση της ισχύος των Συλλογικών Συμβάσεων με διάταγμα του εκάστοτε Υπουργού Εργασίας ήταν ένα πλήγμα για τους εργαζόμενους. Το Συνδικαλιστικό Κίνημα όμως δεν καταθέτει τα όπλα, θα αγωνιστεί με κάθε τρόπο για την κατοχύρωση βασικών δικαιωμάτων των εργαζομένων με Νομικές ρυθμίσεις.
Ήδη, στη Ξενοδοχειακή Βιομηχανία και τις κατασκευές έχουν υποβληθεί και συζητούνται συγκεκριμένες προτάσεις. Είναι υποχρέωση της κυβέρνησης, αν πραγματικά νοιάζεται για τους εργαζόμενους να τις προωθήσει. Εμείς θα επιμείνουμε μέχρι τέλους.
Peo
1/7/2015 (στήλη στο εργατικό βήμα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου